Dinsdag 26 april 2022
Viva la vida… is school?
Ik vertelde laatst tegen Kamille dat ze bijna jarig zou zijn. Vijf. Ik zei dat de meeste kinderen van vijf naar school gaan, ze keek meteen sip. Ik vroeg of zij ook graag naar school wil en toen keek ze me heel boos aan. ‘Nee!’ Oke, dat was duidelijk. Ik heb me voorgenomen om hier in dit vakantiehuisje geen aandacht te besteden aan school. Kamille presteert veel beter zonder mijn stress dat ze iets zou moeten, dat is echt zo. Zo gedacht, zo gedaan, ik heb helemaal geen wiskunde sommetjes opgeschreven, geen leerzame youtube filmpjes erbij gehaald en ook geen grafieken, diagrammen of andere ‘school’ dingetjes met haar gemaakt. Ik liet ze hier helemaal vrij. School heeft natuurlijk ook soms vakantie. We zitten hier in een heel rustig huisje met een mooie tuin, een fijn zwembad, een lekker warm zonnetje en heel veel speelgoed… tot mijn verbazing, ik merk het vandaag zelfs pas, heeft school bij Kamille helemaal niet stilgestaan! Een paar dagen geleden was ze met een soort van puzzel-blokken iets aan het bouwen, kwam ze niet helemaal uit omdat ze alletwee evenlang zouden moeten worden en kwam ze blij tot de conclusie: 3+3=6. Toen kon ze weer verder met bouwen. Ze zei het letterlijk zo: ‘oh, three plus three equals …six!’. Kamille is daarnaast ook regelmatig bezig met het ‘lezen’ van grote volwassen boeken zonder dat ze kan lezen. En tijdens Monopoly wilt ze graag haar eigen geld beheren. En nu ik daar allemaal over nadenk… in dit huisje hebben Kamille en Sam zich erg vermaakt met het zwembad, maar niet zoals andere kinderen zouden doen. Ze zijn al dik anderhalve week aan het testen wat er allemaal kan drijven! Science. Maar dan bedoel ik echt alles dat kan drijven. Tijdens de maaltijden hebben we regelmatig gesprekken over of bomen kunnen drijven, aangezien ze heeft gemerkt dat kleine houten speelgoedjes wel drijven en die palmboom staat zo mooi in beeld. En ze vraagt dingen over waterpressure en of meteorieten blijven drijven. Toen papa vertelde dat meteorieten voornamelijk uit metaal bestaan kwam ze meteen tot de conclussie dat die waarschijnlijk niet lang boven water zouden blijven. Sam is trouwens al anderhalve week bezig met hetzelfde, wat Kamille doet, doet Sam ook. Wanneer ze een tijd mogen tabletten speelt Kamille regelmatig een spelletje dat ze ‘op tijd’ het juiste getal moet aanklikken van een wiskunde sommetje voordat het monstertje dichterbij komt. Ze vroeg me gisterenavond in bed zelfs of ik haar daarmee wil helpen omdat ze niet goed tegen de tijdsdruk kan. De sommetjes, allemaal + en onder de 10 kan ze makkelijk, maar blijkbaar niet met een tijdslimiet erbij. Dat deden we vanmorgen eventjes samen en ik kan wel zeggen dat ik dat verprutst heb. Ik kan zelf namelijk ook niet tegen een tijdsdruk en was haar veel te gestressed aan het uitleggen hoe ze dat allemaal heel snel kon berekenen. Ze was wel blij dat we op die manier het level haalden maar daar waren we maar snel weer mee gestopt. Ik ga proberen me minder zorgen te maken over hun scholing, ze redden het volgens mij alletwee echt wel zonder mijn stress erbij. Sam is op dit moment vrolijk aan het vertellen: ‘If I push them down, then they come up again! They really come up!’ Hij is namelijk plastic bakjes en een houten poppetje in het zwembad aan het duwen. Het is vandaag een lang vakantie/school verhaal geworden. Het belangerijkste in het leven is dat we gelukkig zijn. Dat staat altijd op mijn nummer 1. En ik kan zeggen, Kamille ziet er gelukkig uit, Sam ziet er gelukkig uit, Robin ziet er gelukkig uit en van mezelf weet ik dat ik heel gelukkig ben. Viva la Vida!