Een stukje over Sam
Sam is net 3
Sam is een heel schattig jongetje die zich niks aantrekt of hij lief of stout is. Je bent al 3 en we hebben je nog nooit kunnen ‘briben’ met iets, als je iets niet wilt dan gebeurd dat simpelweg niet. Ook niet misschien. Zelfs niet als wij zeggen dat je daarna een snoepje, de tablet, of naar de speeltuin mag. Je doet nooit iets als je dat niet wilt, hoe leuk hetgene ook is dat er tegenover staat. Ook beloofde straffen hebben geen effect, Sam gaat maar al te graag naar bed als hij dan dat mini-stukje gehakt maar niet op hoeft te eten. Wanneer hij dan als straf in bed ligt is hij vrolijk met zijn voetjes aan het prullen en verhaaltjes aan het spelen met zijn handen, alsof hij niet doorheeft dat het een straf is. Sam is dus heel erg volhoudend. Maar Sam is ook echt een foodie, hij eet zo graag en hij probeert ook heel graag nieuwe hapjes van dingen die wij eten of drinken. Zo heeft hij vandaag lemonjuice gedronken. Kamille wou dat niet proberen want ze kent dat niet, maar Sam wilt altijd wel graag proberen en vertelt ons daarna of het wel of niet lekker was. Soms eet Sam vrijwillig een halve komkommer, maar je bent vooral gek op bananen, waarschijnlijk omdat je zo trots bent dat ze je inmiddels zelf kan openmaken. Bij andere mensen is Sam heel verlegen, hij antwoord niet wanneer ze vragen hoe hij heet of hoe oud hij is, dan gaat Sam meestal achter mijn been tegen mij aanstaan, maar gelukkig heeft hij een grote zus, die neemt het woord wel (maar al te graag zelfs). Wanneer er geen andere mensen in de buurt zijn is Sam vooral heel vrolijk, hij speelt veel met alles wat hij om zich heen vindt en hij maakt leuke geluidjes tijdens het spelen omdat hij altijd helemaal opgaat in zijn verhaal. Als hij met zijn handen een autootje maakt en die vliegt door de kamer en dat autootje komt een trampoline tegen dan hoor je zo iets: Woesjjjj, Boink Boink, weeejh. Zo gaat dat altijd wanneer Sam aan het spelen is, of aan tafel zit, of in bad zit, of eigenlijk altijd wanneer hij vrolijk en zichzelf is. Sam kan ook goed praten, hij kent de juiste woordjes en zinnen maar kiest er toch altijd voor om dingen met gebaren uit te leggen. Wanneer hij een kommetje op de grond laat vallen en ik hem vraag hoe dat komt, dan laat hij zien dat zijn handjes op een trampoline aan het springen waren, boink boink en dan wijst hij naar de grond waar het gevallen kommetje ligt. Meestal helpt Kamille me op zulke momenten met woordjes uitleggen wat er precies was gebeurd, want als Sam iets laat vallen, dan is Kamille de eerste die dat weet. Sam heeft ook nog geen interesse in nummers, kleuren, letters, vormen of iets anders dan zijn levendige verhalen met gebarentaal, maar ik heb het idee dat je veel meer weet en snapt dan dat je doet lijken. Een hele tijd geleden ging je spontaan tot 10 tellen terwijl wij niet wisten dat je dat al kon. Toen ik je vroeg dat nog eens te doen, wou je dat niet en dat heb je nu, maanden later, ook nooit meer gedaan. Maar je kan het allemaal wel!
